Het eerste ziekenhuis in Lichtenvoorde was gevestigd in het herenhuis van de Dames Groen aan de Broekboomstraat en wel vanaf 19 mei 1920 onder de Stichting “Sint Bonifacius Ziekenverpleging”.
In 1872 war er een wet aangenomen die de gemeentes verplichtte om voor een onderkomen te zorgen voor mensen met een besmettelijke ziekte.
In de meeste gemeentes werd dit ook gedaan, maar in Lichtenvoorde was de ziekenzorg in handen van enige katholieke vrouwen, verenigd in de St. Elisabeth vereniging, die de zieken thuis verzorgden.
Omdat deze vrouwen niet speciaal opgeleid waren en ook niet alle tijd aan hun patiënten konden besteden, kwam er behoefte aan een ziekenhuis.
Op 19 mei 1920 werd de stichting “Sint Bonifacius Ziekenverpleging” opgericht.
Het ziekenhuis werd gevestigd aan de Broekboomstraat in het herenhuis van de dames Groen.
Drie zusters van de duitse congregatie van Franciscanessen kwamen hier om de zieken te verzorgen.
Maximaal konden acht patiënten worden opgenomen, het stond dan wel propvol.
De wijkverpleging was ook een taak van de zusters, aanvankelijk te voet, maar in 1925 kregen ze toestemming van de pastoor om de fiets hiervoor te gebruiken (!)
Begin dertiger jaren kwam de stichting, door schenking, in het bezit van een stuk grond aan de Dijkstraat. Er werd besloten hier een nieuw ziekenhuis te bouwen.
Op 25 april 1933 werd de nieuwbouw geopend.
Veertig patiënten konden nu worden opgenomen en er was ook een betere behuizing voor de zusters en een kapel.
Er kwamen meer zusters en ook werd er huishoudelijk personeel aangetrokken.
In de oorlog waren er ook onderduikers verborgen, dit ging goed omdat de bezetters dit van de (duitse) zusters niet verwachtten.
Na de oorlog kwamen er specialisten te werken, en werd het ziekenhuis gemoderniseerd.